یک دختر 10 ساله پس از گذراندن یک شب گمشده و تنها در کوه های سرد سرد کاسکید در خارج از سیاتل، واشنگتن نجات یافت.
شونگلا مشوانی روز یکشنبه در جریان بازدید از دره ناهموار کلی الوم از خانواده خود جدا شد.
او روز بعد پس از تلاش گسترده برای جستجو و نجات توسط تیم هایی از سراسر ایالت واشنگتن پیدا شد.
مقامات می گویند که او بین دو درخت می خوابید تا در دمایی که به 38 درجه فارنهایت (3 درجه سانتیگراد) کاهش یافته بود، گرم بماند.
شونگلا که دو سال پیش از زادگاهش افغانستان وارد آمریکا شده بود، هنگام ناپدید شدن تنها یک تی شرت و یک شلوار جین به تن داشت.
کریس ویتست، کلانتر فرمانده کانتی کیتیتاس، به بی بی سی گفت که «بچه کوچک بسیار سختگیر» فقط دچار خراش های جزئی شد، اما در غیر این صورت آسیبی ندید.
جست‌وجو روز یکشنبه زمانی آغاز شد که یک صاحب کابین محلی متوجه گروهی از بزرگسالان دیوانه شد که در منطقه‌ای دورافتاده و بدون خدمات تلفن همراه به دنبال دختر بودند و پیشنهاد کرد از تلفن ماهواره‌ای او برای تماس با اورژانس استفاده کنند.
بیش از 100 عضو تیم جستجو و نجات، که بیشتر آنها داوطلب هستند، سپس شکار را آغاز کردند که در طول شب انجام شد و شامل دو هلیکوپتر و فناوری پیشرفته نقشه برداری زمینی بود.
شونگلا به کینگ نیوز سیاتل گفت: «به این فکر می کردم که پدرم را پیدا کنم و به راه رفتن در جنگل ادامه دهم تا پدرم را پیدا کنم.
در یک پست فیس بوک، اداره کلانتر شهرستان کیتیتاس از غرایز چشمگیر بقای او تمجید کرد.
این وزارتخانه نوشت: “او گفت که می‌دانست این کار درستی است که رودخانه را دنبال کند. او ثابت کرد که یک دختر ۱۰ ساله فوق‌العاده باهوش و انعطاف‌پذیر است.”
در ساعت 15:00 به وقت محلی (22:00 به وقت گرینویچ) روز دوشنبه، دو جستجوگر که منطقه را شانه می کردند، او را پیدا کردند و از قایق خواستند تا او را از رودخانه پر سرعت Cle Elum به خانواده منتظرش منتقل کنند.
آقای ویتست با توصیف اینکه تیم‌های نجات چقدر سپاسگزار بودند که او را سالم پیدا کردند، گفت: “او آنجا بود. این دختر کوچولوی سرسخت از یک مایل و نیم برس بسیار متراکم در شیب‌های تند عبور کرده بود.”
KING-TV گزارش داد که در یک نقطه، کلانتر از پدر دختر خواست پیامی را به زبان مادری خود ضبط کند تا صدای او را در منطقه جستجو پخش کند.
این خانواده به مقامات گفتند که آنها اغلب اوقات خود را در مناطق مرتفع کوه های کاسکاد می گذرانند زیرا آنها را به یاد افغانستان می اندازد.
آقای ویتست، که دفتر او تلاش‌های عظیم نجات را هماهنگ می‌کرد، می‌گوید که امدادگران نگران بودند که این دختر توسط آب‌های یخی که در حال حاضر به دلیل ذوب شدن برف‌های بهاری به سطح بالایی سرازیر شده‌اند، برده شود.
آقای ویتست گفت: “ما بسیار سپاسگزاریم زیرا از جستجوگران می دانیم که بارها اولین ترس ما این است که “اوه نه، آن بچه احتمالاً در رودخانه است و حتی قبل از اینکه ما آن تماس را بگیریم غرق شده است”.
“و خیلی وقت ها درست است. اما امیدوارم این داستان به مردم انگیزه دهد که فقط امیدوار باشند. شما باید امیدوار باشید و باید تا زمانی که ممکن است به دنبال نجات باشید.”